Kolumbijski violončelista Santjago Kanjon-Valensija je aktivan kao solista, kompozitor, slikar i fotograf.

Nosilac titule Bi-Bi-Si-jev umetnik nove generacije 2022, Kanjon-Valensija rođen je 1995. godine u Bogoti. Svoj debitantski nastup kao solista imao je sa samo šest godina, sa Filharmonijskim orkestrom iz Bogote. Od tada, izrastao je u izuzetnog muzičara, koga hvale kao umetnika čiji zvuk i tekstura teku s lakoćom i autentičnošću (The WholeNote) i jednog od najperspektivnijih mladih violončelista (Forbs Kolumbija).

Među brojnim priznanjima, Kanjon-Valensija je osvojio i Srebrnu medalju i titulu Miljenika publike na 16. Međunarodnom takmičenju Petar Iljič Čajkovski 2019. godine; dobitnik je nagrade Fondacije Starker za 2018. godinu; Treće nagrade na Međunarodnom takmičenju Kraljica Elizabeta 2017. godine; Prve nagrade na Međunarodnom takmičenju za violončelo Karlos Prijeto, na Pekinškom međunarodnom muzičkom takmičenju, zatim na Međunarodnom muzičkom takmičenju u Gizbornu i na Međunarodnom takmičenju mladih umetnika Lenoks u Dalasu; a dobitnik je i glavnih nagrada na takmičenjima za violončelo Sfinks, Kazals, Johansen, Kasado i Adam.

Međunarodna solistička karijera odvela je Kanjon-Valensiju na gostovanja širom sveta, gde je nastupao sa orkestrima kao što su Simfonijski orkestar teatra Marinski s Valerijem Gergijevim, Simfonijski orkestar Frankfurtskog radija sa Kristofom Ešenbahom, Briselska filharmonija sa Stefanom Denevom, Simfonijski orkestar Radija Jugozapadne Nemačke sa Andrisom Pogom, Filharmonija Sankt Peterburga sa Nikolajem Aleksejevim, Kamerni orkestar Orfej, Simfonijski orkestar iz Antverpa sa Muhajem Tangom, kamerni orkestar Moskovski solisti sa Jurijem Bašmetom, kao i svim vodećim orkestrima u njegovoj rodnoj Kolumbiji.

Predstojeći angažmani uključuju nastupe širom Evrope, između ostalih i debitantski nastup u londonskom Vigmor Holu, kao i resital u dvorani St. George’s Bristol sa pijanistkinjom Naoko Sonodom; New Generation Artist Showcase koncerte sa Simfonijskim orkestrom Bi-Bi-Sija i dirigentom Pjerom Bluzom u Londonu i irskim Alster orkestrom pod vođstvom Jaka Van Stejna; resital u italijanskom Teatru Masimo; debije sa Danskim kamernim orkestrom na Festivalu u Kartaheni i Beogradskom filharmonijom; kao i nastupe s Nacionalnim orkestrom Letonije i Simfonijskim orkestrom Radio-televizije Španije u Teatro Monumentalu.

U SAD-u, Kanjon-Valensija nastupa kao gostujući umetnik na Međunarodnom institutu violončela u Minesoti, izvodi resitale u Biblioteci za muziku i umetnost Ateneum u San Dijegu i u Izvođačkom centru Šalin Liu u Masačusetsu, a i ponovo nastupa sa Simfonijskim orkestrom iz Alabame sa Karlosom Iskarajem, sa kojim često sarađuje. Takođe će nastupiti u Južnoj Koreji u Istorijskom muzeju Seosomun u Seulu, u okviru Festivala Mostly Cello, pre nego što se vrati u Kolumbiju na dva koncerta povodom objavljivanja svog najnovijeg albuma Uspon, u Teatru Metropolitano i Teatru Major, kao i na nastup sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom Kolumbije. Tokom leta 2024. godine, obeležiće stogodišnjicu rođenja Janoša Starkera nastupima u koncertnoj dvorani Lote u Seulu sa Filharmonijom iz Seula u Koreji i Santori Holu u Japanu.

Kanjon-Valensija gaji veliku strast prema saradnji sa savremenim kompozitorima, te je kao solista izveo svetsku premijeru naručenog Koncerta za violončelo Stringmaster (Majstor na žicama) Karlosa Iskaraja sa Simfonijskim orkestrom iz Alabame. Održao je i kolumbijsku premijeru Hinasterinog Koncerta za violončelo br. 2 sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom Kolumbije, premijerno izveo Koncert za violončelo Horhea Pinsona Rapsodija četiri elementa na Međunarodnom muzičkom festivalu u Kartaheni, a svirao je i premijeru Guldinog Koncerta za violončelo u Oklandu, Novi Zeland, sa Kamernim orkestrom iz Oklanda.

Kao objavljivani umetnik, Kanjon-Valensija uživa u izazovima istraživanja poznatih i nepoznatih ostvarenja, uz posebno interesovanje za naručivanje novih kompozicija, aranžiranje i pisanje sopstvenih dela. Njegovo najnovije izdanje Uspon, objavljeno u novembru 2022. godine za izdavačku kuću Sono Luminus, predstavlja ostvarenja koja je sam aranžirao i napisao Kanjon-Valensija, kao i naručena dela, komponovana od strane savremenih kolumbijskih autora. Ranija izdanja uključuju Santjagov debitantski CD album Solo, pohvaljen od strane magazina Strad, koji ga je okarakterisao kao tehnički besprekornog i potpuno u duhu kompozitorskih idioma; zatim album sa pijanistom Andreom Lukezinijem posvećen Šubertu i Betovenu, objavljen za izdavačku kuću Egea; kao i album ruskih sonata i popularnih komada iz repertoara za violončelo, sa pijanistkinjom Ketrin Ostin, objavljen za izdavačku kuću Atol.

Santjago Kanjon-Valensija je radio sa mentorima kao što su Henrik Zaržicki, Džejms Tenant, Andres Dijaz i Volfgang Emanuel Šmit. Od 2011. godine, dobitnik je Stipendije Majra i Edmundo Eskenazi koju dodeljuje Salvi fondacija.