Debitantski nastup i izvođenje Štrausovog dela (Don Kihot) violončeliste Maksimilijana Hornunga sa Simfonijskim orkestrom iz Pitsburga u petak uveče bio je pravo prijatno iznenađenje: njegov nastup kao da je obuhvatio sav taj složeni materijal i uzdigao se iznad njega, udišući mu život sa svakom frazom. (…) Hornungova jasna interpretacija vešto je pročešljala Štrausov gust muzički materijal, sa tonom koji je bio direktan, ali ipak topao. Kao iskusni vodič koji vešto nalazi put kroz neistraženu šumu, Hornung je diktirao tempo dela… – Pitsburg Post Gazet

Maksiimilijan Hornung se u proteklih nekoliko godina etablirao kao jedan od vodećih violončelista svoje generacije. Danas on redovno nastupa kao solista sa mnogim renomiranim orkestrima, uključujući Londonsku filharmoniju, orkestar Filharmonija, Simfonijski orkestar iz Pitsburga, Tonhale orkestar iz Ciriha, Češku filharmoniju, Bečki simfonijski orkestar, Simfonijski orkestar Švedskog radija, Simfonijski orkestar iz Indijanapolisa, Simfonijski orkestar Zapadnonemačkog radija iz Kelna, Simfonijski orkestar Bavarskog radija, Nemačku kamernu filharmoniju iz Bremena i Simfonijski orkestar iz Bamberga, sa dirigentima poput Danijela Hardinga, Janika Neze-Segena, Marisa Jansonsa, Ese-Peke Salonena, Davida Cinmana, Pabla Herasa-Kasada, Andresa Orosko-Estrade, Semjona Bičkova, Bernarda Hajtinka, Manfreda Honeka, Antonela Manakorde, Jona Storgordsa, Majkla Frensisa, Marija Venzaga, Džonatana Nota, Kristjana Jarvija, Endrua Manzea, Kšištofa Urbanskog i Robina Tićatija.

U oblasti kamerne muzike, sarađivao je sa An-Sofi Muter, Antje Vajthas, Elen Grimo, Danilom Trifonovim, 

Kristijanom Teclafom, Lisom Batijašvili, Fransoom Leluom, Džošuom Belom, Jefimom Bronfmanom, Herbertom Šuhom, Larsom Fogtom, Hizako Kavamuru, Jorgom Vidmanom i Tabeom Cimerman. Pozivan je da nastupa na festivalima u Švecingenu, Salcburgu, Šlezvig-Holštajnu, Meklenburg-Vorpomernu, Rajngauu, Lucernu, Verbijeu, Raviniji i Hong Kongu. Nastupao je u čuvenim koncertnim salama kao što su Filharmonije u Berlinu, Kelnu i Esenu, kao i u bečkom Muzikferajnu, Koncertgebauu u Amsterdamu i Vigmor Holu u Londonu.

Istaknuti nastupi tokom koncertne sezone 2023/24 uključuju debitantske nastupe sa Simfonijskim orkestrom iz Dalasa, Orkestrom Frankfurtske opere i muzeja, Estonskim festivalskim orkestrom i Helsinškom filharmonijom. Prvi put će nastupati u dvostrukoj ulozi soliste i dirigenta sa Orkestrom italijanske Švajcarske. Pored toga, vratiće se u ciriški Tonhale, Nemačku državnu filharmoniju Rajne-Palatinata, i krenuti na turneju sa Holandskom filharmonijom izvodeći Bramsov Dvostruki koncert sa Lisom Batijašvili. Nakon uspešne evropske turneje u triju sa An-Sofi Muter i Lambertom Orkisom u sezoni 2022/23, nastupiće sa An-Sofi Muter i na Nedelji Mocarta u Salcburgu u tekućoj sezoni.

Raznovrsna diskografija Maksimilijana Hornunga je impresivna, uključujući solističke koncerte kao i snimke sa istaknutim kamernim muzičarima. Dobio je nagradu ECHO Klasik za svoj prvi album (Soni, 2011), koji mu je takođe doneo priznanje Mladoh umetnika godine. Još jedan ECHO Klasik dobio je naredne godine, za snimak Dvoržakovog Koncerta za violončelo sa Simfonijskim orkestrom iz Bamberga, pod dirigentskom palicom Sebastiana Tevinkela (Soni, 2012). Potonja izdanja uključuju najznačajnija dela za violončelo Riharda Štrausa sa Simfonijskim orkestrom Bavarskog radija sa Bernardom Hajtinkom (Soni, 2014), kao i koncerte za violončelo Jozefa Hajdna sa Kamernom akademijom iz Potsdama sa Antonelom Manakordom (Soni, 2015). Godine 2017, Dojče Gramofon je izdao veoma hvaljeni snimak Šubertovog kvinteta Pastrmka sa An-Sofi Muter i Danilom Trifonovim, među ostalima. Potonji Hornungovi snimci objavljeni su u izdanjima Genuin, Lin Rekords, NEOS, Bridž Rekords i CPO. Godine 2018, mirios klasiks je objavio njegov snimak Koncerta za violončelo br. 2 Dmitrija Šostakoviča i Koncerta za violončelo br. 2 Sulhana Cincadzea sa Nemačkim simfonijskim orkestrom iz Berlina, pod dirigentskom palicom Andrisa Poge. Za istu izdavačku kuću, njegov CD sa Šumanovim Koncertom za violončelo, koji je izveo sa Simfonijskim orkestrom Švedskog radija i dirigentom Danijelom Hardingom, objavljen je 2023. godine.

Maksimilijan Hornung, rođen 1986. u Augsburgu, počeo je da uči da svira violončelo sa osam godina. Najintenzivnije je studirao kod Eldara Isakadzea, Tomasa Grosenbahera i Davida Geringasa. Kao violončelista Tekler trija, u kojem je svirao do 2011. godine, osvojio je Prvu nagradu na ARD muzičkom takmičenju 2007. godine. Sa samo 23 godine, postao je prvi violončelista Simfonijskog orkestra Bavarskog radija i na toj poziciji je bio do 2013. godine.

Maksimilijan Hornung je bio podržan i sponzorisan od strane Fondacije kruga prijatelja An-Sofi Muter i Fonda Borleti-Buitoni iz Londona. Od proleća 2022. godine, Hornung je umetnički direktor Letnjih koncerata u Traunštajnu.