Sveže interpretacije repertoara Dejana Lazića uvrstile su ga među najoriginalnije i najneobičnije soliste svoje generacije. Dejan Lazić redovno svira sa orkestrima kao što su Simfonijski orkestar Atlante, Australijski kamerni orkestar, Bostonski simfonijski orkestar, Budimpeštanski festivalski orkestar, Kamerni orkestar iz Bazela, Čikaški simfonijski orkestar, Simfonijski orkestar grada Birmingema, Danski nacionalni simfonijski orkestar, Helsinška filharmonija, Orkestar NDR iz Hamburga, Holandska filharmonija, Roterdamska filharmonija i Simfonijski orkestar Švedskog radija. Lazić je stekao veliki broj obožavalaca na Dalekom istoku tokom turneje po Kini sa Budimpeštanskim festivalskim orkestrom i dirigentom Ivanom Fišerom, a takođe tokom nastupa sa simfonijama NHK i Jomiuri Nipon iz Tokija, kao i sa filharmonijama iz Seula i Hong Konga. Uspostavio je blisku saradnju sa dirigentima kao što su Đovani Antonini, Ivan Fišer, Mihael Francis, Andris Nelsons, Ivan Repušić, Tomas Zondergard, Robert Spano, Džon Storgards, Kžištof Urbanski, Jan Viljem de Vrind i Kazukij Jamada.

Dejan Lazić je objavio mnoge snimke za Channel Classics, uključujući i od kritičara hvaljen ciklus Liaisons; od kojih poslednji snimak povezuje C. F. E. Baha i Britna. Njegov snimak uživo Klavirskog koncerta br. 2 Rahmanjinova sa Londonskom filharmonijom i Kirilom Petrenkom dobio je nemačku nagradu Eho Klasik. Snimanje Betovenovog trostrukog koncerta objavljeno je za Sony Music 2015. godine. U jesen 2017. nastupio je na turneji i snimio Betovenov Violinski koncert koji je sam kompozitor aranžirao kao Klavirski koncert u De-duru, op. 61a, sa Holandskim kamernim orkestrom i Gordanom Nikolićem. Ovaj CD je objavljen u maju 2018. godine u izdanju Onyx Classics. U jesen 2020. godine izdao je novi CD sa Mocartovom kamernom muzikom za izdavačku kuću Onyx.

Nakon debija sa Državnom operom iz Hanovera i Ivanom Repušićem, kao i sa Simfonijskim orkestrom iz Melburna pod upravom Juka-Peke Sarastea u prošloj sezoni, Dejan Lazić debitovao je u 2019/2020. godini sa Španskim nacionalnim orkestrom iz Madrida pod dirigentskom palicom Kšištofa Urbanskog. Ostali istaknuti događaji uključuju pozive za nastupe sa Orkestrom Floride, Simfonijskim orkestrom Indijanapolisa, na festivalu Mostly Mozart, Nacionalnim orketrom iz Lila i Simfonijskim orkestrom RTV Slovenije. Održao je turneju sa Australijskim kamernim orkestrom i Holandskim kamernim orkestrom. Koncertna turneja po Južnoj Americi sa Kamernim orkestrom iz Štutgarta planirana je za narednu sezonu. Dejan Lazić će raditi sa dirigentima kao što su Mihael Fransis, Gordan Nikolić, Rosen Milanov, Kšištof Urbanski i Jan Viljem de Vrind. Kamerni koncerti i resitali vode ga u Hong Kong i na festivale kao što su Festivalska akademija u Budimpešti, festival Menjuhin u Gštadu, Šubertijada i festival Storioni u Ajndhovenu. U ovoj sezoni njegovi partneri u kamernoj muzici su Džošua Bel, Sol Gabeta, Andreas Otenzamer i Benjamin Šmit.

Kompozicije Dejana Lazića takođe dobijaju sve veća priznanja. Godine 2015. muzička izdavačka grupa Sikorski angažovala ga je kao kompozitora. Njegov aranžman Bramsovog violinskog koncerta za klavir premijerno je izveden sa Simfonijskim orkestrom Atlante i Robertom Spanom 2009. godine i imao je veliki uspeh na BBC Proms, u Koncergebau Amsterdam, Uskršnjem festivalu u Hamburgu, Šopenovom festivalu u Varšavi, u Severnoj i Južnoj Americi i Japanu. Od premijere na muzičkom festivalu u Aspenu 2014. godine, Lazić često izvodi svoj Klavirski koncert u istarskom stilu, op. 18. Njegovo prvo veće orkestarsko delo, tonska poema pod naslovom Mocart i Salijeri (po drami Aleksandra Puškina), op. 21, naručili su i premijerno izveli Simfonijski orkestar iz Indijanapolisa pod upravom Kšištofa Urbanskog, a objavljene su i njegove Kadence za Betovenove klavirske koncerte br. 1 – 4 i Hajdnove klavirske koncerte br. 4 i 11. Lazićeva najnovija adaptacija Mocartovog Rondo Concertante za klavir i orkestar (po ugledu na treći stav iz Mocartove Sonate za klavir u Be-duru, K 333) premijerno je izvedena u 2018. godine na festivalu Mostly Mocart u San Dijegu, SAD, sa Festivalskim orkestrom Mostly Mocart kojim je dirigovao Mihael Fransis. Sa četiri druga kompozitora Lazić je komponovao delo Der Forellenteich (Ribnjak pastrmki), koje je objavljeno na CD-u u oktobru 2018. godine, a zatim izvedeno na raznim festivalima u Nemačkoj i Finskoj. Lazić trenutno radi na svojoj Kineskoj fantaziji za violinu i orkestar op. 22. Njegov S.C.H.E.rzo za orkestar, op. 25, porudžbina Simfonijskog orkestra iz Indijanapolisa, premijerno je izveden pod dirigentskom palicom Kšištofa Urbanskog 2020. godine.

Dejan Lazić rođen je u Zagrebu u Hrvatskoj, u porodici muzičara. Odrastao je u Salcburgu, gde je na Mocarteumu studirao klarinet, klavir i kompoziciju. Pored značajnog uticaja Petra Etveša, susret sa Zoltanom Kočišem i Imreom Rohmanom na Bartokovom festivalu u Mađarskoj bio je presudan za njegovu umetničku karijeru.

Dejan Lazić živi u Amsterdamu.