Još jedan nemački grad muzike, Lajpcig, donosi program rezervisan za Gabrijela Felca. Šumanova Simfonija br. 4 se u literaturi spominje kao delo koje je komponovano dva puta. Nakon završetka Prve simfonije započeo je rad na ovom mračnom i dramatičnom delu, koje je premijerno izvedeno u Lajpcigu. Kompozitor ga je potom ostavio po strani gotovo 10 godina, da bi revidirana verzija koja se danas uglavnom izvodi, bila štampana kao Simfonija br. 4.

Šumanov mlađi savremenik Anton Brukner često je doživljavao javne podsmehe zbog svog izgleda i načina života. Kuloarske priče svedoče da je zaprosio čak devet žena od kojih ni jedna nije prihvatila ponudu, kao i da je bio neugledan, zapušten, sklon alkoholu i opsednut mislima o smrti. Bolju reputaciju nije imao ni kada je bila reč o njegovom kompozitorskom radu. Nakon opsesivnog revidiranja prvih šest simfonija u potrazi za prihvatanjem, i snažne promocije od strane Malera i Furtvenglera koji su njegova dela stavljali na svoje programe, Brukner je napisao Sedmu simfoniju. Premijerom je dirigovao Artur Nikiš koji je rekao da od momenta kada je čuo delo smatra svojom dužnošću da radi za Bruknerovo priznavanje. I zaista, izvođenja u Lajpcigu a potom i Minhenu bila su prekretnica u njegovoj karijeri. Sedma simfonija preokrenula je kompozitorovu, do tada tužnu sudbinu, i konačno ga dovela na međunarodnu scenu.