Mario Brunelo je 1986. godine postao prvi Italijan koji je ikada trijumfovao na Međunarodnom takmičenju Čajkovski u Moskvi, čime je sebi otvorio vrata izvanredne internacionalne karijere. Brunelo je nastupao sa nekim od najprestižnijih svetskih orkestara, kao što su Londonska filharmonija, Kralјevska filharmonija, Minhenska filharmonija, Filadelfijski simfonijski orkestar, Kamerni orkestar Maler, Londonski simfonijski orkestar, Filharmonija Francuskog radija, Simfonijski orkestar Japanske radiotelevizije, Filharmonija Milanske skale, Akademija Santa Ćećilija i Nemački simfonijski orkestar iz Berlina. Među dirigentima sa kojima je sarađivao su Valerij Gergijev, Jurij Temirkanov, Antonio Papano, Manfred Honek, Rikardo Šaji, Rikardo Muti, Vladimir Jurovski, Ton Kupman, Danijele Gati, Džon Ekslrod, Mjung-Vun Čung, Seiđi Ozava i Klaudio Abado. Tokom godina, Abado je nekoliko puta pozivao Brunela da nastupi sa njim i Orkestrom Festivala u Lucernu, kao i Orkestrom Mocart. Sa oba ova orkestra Brunelo je nastupao i kao solista i kao dirigent.

Brunelo često prihvata dvostruku ulogu dirigenta i soliste, a 1994. godine je osnovao Italijanski gudački orkestar, sa kojim ide na učestale turneje po Italiji i inostranstvu.

Kamerna muzika ima važnu ulogu u Brunelovom umetničkom životu, što je dovelo do njegove saradnje sa umetnicima poput Gidona Kremera, Marte Argerič, Franka Petera Cimermana, Izabele Faust, Jurija Bašmeta, Mauricija Polinija, Valerija Afanasjeva, Andree Lukezinija i Kvarteta Hugo Volf.

Brunelo, takođe, posvećuje puno vremena projektima koji uklјučuju raznovrsne umetničke forme (književnost, filozofija, nauka, pozorište). On pokušava da privuče novu publiku novim načinima komunikacije, stvarajući interaktivne performanse koji obuhvataju muziku, slike i reči. Veliki broj takvih aktivnosti se odvija u radionici Antiruđine – prilagođenom prostoru koji je idealan za ovu vrstu eksperimenata.

Najnoviji snimci Marija Brunela su Dvoržakov Koncert za violončelo, snimlјen uživo u Rimu sa orkestrom Akademije Santa Ćećilija i dirigentom Antonijom Papanom (za diskografsku kuću EMI), Betovenov Trostruki koncert sa Orkestrom Mocart, kojim je dirigovao Klaudio Abado (za DGG), kao i „Brunelova serija“ od 5 kompakt diskova za Egea Records: Oduzija – album posvećen mediteranskoj kulturi, Brunelo i Vivaldi – posvećen Vivaldijevim koncertima za violončelo, Violončelo i – album sa savremenim kompozicijama za solo violončelo, Šubert i Leke – sa pijanistom Andreom Lukezinijem, kao i dvostruko CD izdanje sa novim snimcima Bahovih svita za violončelo, za koje je dobio Nagradu italijanskih kritičara 2010. godine.

Među značajnijim angažmanima u sezoni 2014/15. izdvajamo veliku turneju po Dalekom istoku, u okviru koje će održavati resitale za solo violončelo, nastupe uz klavirsku pratnju i sa orkestrom. U dvorani Kioi Hol u Tokiju sviraće kompletne Betovenove Sonate i varijacije, dok će sa Akademijom Santa Ćećilija, pod rukovodstvom ser Antonija Papana, svirati Dvoržakov Koncert u nekoliko najpoznatijih koncertnih dvorana u Kini i Japanu.

Bahove mreže je naslov novog umetničkog projekta koji je pokrenuo zajedno sa Urijem Kejnom i koji će biti realizovan turnejom po Italiji i Švajcarskoj. U preostalom delu sezone održaće koncerte sa Kamernim orkestrom Maler, nastupaće sa Orkestrom italijanske Švajcarske u Luganu i nastaviće saradnju sa Orkestrom Pozorišta La Feniće u Veneciji u dvostrukoj ulozi soliste i dirigenta.

Mario Brunelo svira dragoceno violončelo Mađini iz 17. veka.